ធ្លោ

( កិ. វិ. ) លឿន​ទៅ​មុខ​ឬ​ទៅ​លើ ដូច​គេ​លោ​ខ្លួន​ទៅ​ដោយ​ជាក់​ច្បាស់ : លេច​ធ្លោ, គោម​ហោះ​ឡើង​ធ្លោ ។