នៈគៈរៈជន់ សំ.; បា. ( ន. ) (នគរ + ជន) ជនអ្នកនៅក្នុងក្រុង (អ្នកក្រុង) ។ ប្រើឲ្យត្រឹមត្រង់តាមបែបបាលីជា នាគរជន ។ ម. ព. នាគរា, នាគរិក ទៀតផង ។ ព. ផ្ទ. ជានបទ ។
