នៈរោត-តៈ ម៉ៈ ឬ នៈរោត-ដំ បា. ( ន. ) (នរ + ឧត្តម > នរោត្តម) ដែល​ឧត្តម​ជាង​អស់​មនុស្ស ។ ន. ព្រះ​បរម​នាម​នៃ​ព្រះ​រាជា​មួយ​អង្គ​ក្នុង​កម្ពុជ​រដ្ឋ ដែល​ទ្រង់​រាជ្យ​មុន​ព្រះ​បាទ​សម្ដេច​សិរី​សុវត្ថិ (ស៊ីសុវត្ថិ); ព្រះ​នាម​ដើម​ជា ព្រះ​អង្គ​ម្ចាស់​រាជាវតី, ជា​ព្រះ​រាជ​បុត្រ​នៃ​ព្រះ​បាទ​សម្ដេច​ព្រះ​ហរិរក្សរាមា... (ព្រះ​បរម​កោដ្ឋ); ព្រះ​នាម​ក្នុង​រាជ្យ​ជា ព្រះ​បាទ​សម្ដេច​ព្រះ​នរោត្ដម​បរម​រាម​ទេវាវតារ...ព្រះ​ចៅ​ក្រុង​កម្ពុជាធិបតី; ព្រះ​មរណ​នាម​ជា ព្រះ​សុវណ្ណ​កោដ្ឋ, គេ​តែង​និយាយ​ថា កាល​ពី​ក្នុង​រាជ​ព្រះ​ករុណា​ព្រះ​បាទ​សម្ដេច​ព្រះ​នរោត្តម...ឬ​ថា...ព្រះ​ករុណា​ព្រះ​នរោត្តម...ឬ​ក៏...ហ្លួង​នរោត្តម...ពុំនោះ​ថា...ព្រះ​ករុណា​ព្រះ​សុវណ្ណ​កោដ្ឋ ឬ​ក៏​ថា...ហ្លួង​សុវណ្ណ​កោដ្ឋ...។