សំ. បា. ( ន. ) (នាគ > នាគា) នាគ​ទាំងឡាយ, ពួក​នាគ (ព. កា.) ។

( ន. ) ចម្រៀក​ឈើ​ទាម​ដែល​គេ​បោះ​ដែក​គោល​ភ្ជាប់​នឹង​ក្ដារ​ច្រើន​បន្ទះ​ឲ្យ​ជាប់​គ្នា : បោះ​នាគា​ក្ដារ​មឈូស ។ នាគា នេះ បា. មាន​អត្ថ​ន័យ​ថា “នាគ​ទាំងឡាយ”, ដោយ​ស្មាន​ទៅ, ប្រហែល​ជា​ចាស់​ទុំ​ក្នុង​សម័យ​បុរាណ​ព្រេង​នាយ​ប្រៀប​ចម្រៀក​ឈើ​វែង​ៗ នេះ​ថា​ដូច​ជា​ពស់​សន្ធឹង​ខ្លួន​ស្ដូក​ៗ​នោះ​ទេ​ដឹង ? ដ្បិត​មាន​ពាក្យ​ដែល​ប្រៀប​ប្រដូច​ទៅ​នឹង​នាគ​ឬ​ពស់​នោះ​ក៏​ក្រែល​ដែរ ដូច​ជា ផ្សិត​ពពារ​នាគ​រាជ, ដើម​ឆ្អឹង​ពស់ ជាដើម ។