--ផល់ សំ. បា. ( ន. ) (នារី “ស្រី” + ផល “ផ្លែ”) ឈ្មោះ​ឈើ​មាន​ផ្លែ​រូប​ដូច​ជា​ស្រី​ក្រមុំ មាន​តែ​ក្នុង​ព្រៃ​ហិមពាន្ត; មាន​តំណាល​ក្នុង​រឿង​បុរាណ​ថា វេលា​ដែល​ឈើ​នេះ​មាន​ផ្កា​ផ្លែ, ពួក​ពិទ្យាធរ​ជ្រួលជ្រើម​ដណ្ដើម​គ្នា​បេះ​ផ្កា និង​ផ្លែ​ឈើ​នោះ ដោយ​សេចក្ដី​ស្នេហា​ខ្លាំង ។