នាសនង្គ
នាសៈ ន៉័ង-គៈ ឬ នាសៈ ន៉័ង បា. ( ន. ) (នាសនង្គ័ៈ<នាសនា+អង្គ័ៈ=នាសនង្គ័ៈ) អង្គនៃសេចក្ដីវិនាស គឺការប្រព្រឹត្តកន្លងសិក្ខាបទ ដែលជាហេតុឲ្យសាមណេរមានទោសត្រូវ ទណ្ឌកម្ម មានការបង្គាប់ឲ្យបោសសម្អាតវត្តនិងការប្រើឲ្យដងទឹកសម្រាប់ប្រើប្រាស់និងទឹកឆាន់ជាដើម ហៅថា ទណ្ឌកម្មសាសនា; ដាក់ទណ្ឌកម្មមិនឲ្យចេញចូលត្រង់ទីនេះឬទីនោះជាដើម ហៅថា សំវាសនាសនា, បើភិក្ខុវិញ ហាមមិនឲ្យរួមសំវាសជាមួយនឹងសង្ឃ ក៏ហៅថា សំវាសនាសនា; សង្ឃត្រូវផ្សឹកចេញឲ្យទៅជាគ្រហស្ថ ហៅថា លិង្គនាសនា; ទណ្ឌកម្មទាំង ៣ យ៉ាងនេះ ហៅថា នាសនង្គ “អង្គនៃនាសនា” (ព. វិ. ពុ.) ។