និច បា.; សំ. ( គុ. ឬ កិ. វិ. ) (និត្យ) ទៀង, ពិត, មែន; រឿយ​ៗ, មិន​ដែល​ដាច់ : រស់នៅ​ជានិច្ច ថានរណា។ និច្ចកាល (និច-ចៈ--) កិ. វិ. (បា.; សំ. និត្យ + កាល) រាល់​កាល, រាល់​វេលា : ធ្វើ​ការ​ជា​និច្ចកាល, ទៅ​មក​ជា​និច្ចកាល ។ និច្ចភត្ត (--ភាត់) ន. ភត្ត​ដែល​មាន​បម្រុង​ជា​និច្ច, ភោជនាហារ​ដែល​បម្រុង​ទុក​រាល់​ពេល​វេលា ។ ពាក្យ​នេះ សព្វ​ថ្ងៃ​ប្រើ​សំដៅ​យក​ប្រាក់​ប្រចាំ​ខែ​ជា​តម្លៃ​បច្ច័យ ៤ មាន​ចីវរប្បច្ច័យ​ជាដើម ដែល​គេ​បាន​ បវារណា​ចំពោះ​បព្វជិត​ក្នុង​ពុទ្ធ​សាសនា ។ និច្ចសម័យ (ម. ព. និច្ចកាល) ។ និច្ចសីល ន. សីល​ដែល​រក្សា​បាន​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ឥត​មាន​កំណត់​ថ្ងៃ​នេះ​ឬ​ថ្ងៃ​នោះ ឬ​សីល​ដែល​ទទួល​សមាទាន​តែ​ម្ដង​ក្នុង​ថ្ងៃ​ណា​មួយ ក៏​អាច​តាំង​នៅ​បាន​ជា​និច្ច​ត​ទៅ វៀរ​លែង​តែ​អ្នក​សមាទាន​នោះ​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង​អង្គ​របស់​សីល (បាន​ដល់​សីល ៥) ។