នឹង
( កិ. នុ. ) ពាក្យជាកិរិយានុគ្រោះសម្រាប់និយាយនាំមុខកិរិយាសព្ទប្រាប់អនាគតកាលទៅខាងមុខថា មុខជា, ប្រាកដជា, គង់, គង់តែ : ស្អែកនឹងទៅផ្ទះអ្នក, យើងគង់តែនឹងបានចួបគ្នាទៀតក្នុងថ្ងៃណាមួយពុំខាន ។
( គុ. ឬ កិ. វិ. ) ស្ងៀម, ជើយ, មិនកម្រើក : អង្គុយនឹងថ្កល់ គឺអង្គុយនឹងដូចគេថ្កល់ ។ មិនប្រែប្រួល, មិនឡើងមិនចុះ, នៅដូចដែល : ជំងឺនុ៎ះនៅនឹង ។ ទឹកនឹង គឺទឹកដែលមិនឡើងមិនស្រកឬមិនហូរ ។
( អា. និ. ) ពាក្យប្រាប់ដំណើរសម្រេចនូវអំពើ, សម្រាប់ប្រើនិយាយនាំមុខនាមស័ព្ទ មានន័យថា ដោយ; ជាមួយ, ដោយសារ; ព្ធដ៏, នៅត្រង់ : ដួសសម្លនឹងវែក, ដាំបាយនឹងឆ្នាំង, កាប់ឈើនឹងប៉ូវថៅ គឺដួសសម្លដោយវែក, ដាំបាយដោយឆ្នាំង, កាប់ឈើដោយប៉ូវថៅ; ទៅនឹងខ្ញុំ, នៅនឹងគេ, ដេកនឹងគេ, ស៊ីនឹងគេ គឺទៅជាមួយនឹងខ្ញុំ, នៅជាមួយនឹងគេ, ដេកដោយសារគេ, ស៊ីដោយសារគេ; ព្យួរអាវនឹងដៃកែវ, បោះដែកគោលនឹងជញ្ជាំង គឺព្យួរអាវព្ធដ៏ដៃកែវ, បោះដែកគោលនៅត្រង់ជញ្ជាំង ។ល។
( អា. និ. ) ជា អកថិតកម្ម គឺកម្មរងបន្ទាប់ពី អា. និ. ជា កថិតកម្ម ដែលនិយាយថា នូវ គឺ នូវ ជាទី ១ នឹង ជាទី ២ ដើម្បីកុំឲ្យថា នូវ ទាំង២ដង : ពីម្សិលមិញ គេបាននិយាយនូវពាក្យនេះនឹងខ្ញុំថា ... (ពីម្សិលមិញ គេបាននិយាយនឹងខ្ញុំថា...) ។ ធៀបនឹងបាលីថា ហិយ្យោ សោ មំ ឯតទវោច (ប្រែដូចឧទហរណ៍ខាងលើ) ។