ប៉ៈកិន-ណៈ កៈ បា.; សំ. ( គុ. ឬ ន. ) (បកិណ្ណក; ប្រកិណ៌ក) ដែលជារបស់រាយរង, រាត់រាយ, បន្ទាប់បន្សំ : របស់បកិណ្ណកៈ ។ បកិណ្ណកកថា កថារាយរង, បន្ទាប់បន្សំ ។ --កៈ
