ប៉័ច-ចេកៈ ពុទ្ធ បា.; សំ. ( ន. ) (ប្រត្យេក--) លោកអ្នកត្រាស់ដឹងចំពោះបានតែខ្លួនមួយ សម្ដែងធម៌ប្រៀនប្រដៅអ្នកដទៃផងមិនកើត : ព្រះបច្ចេកពុទ្ធ ។
