បច្ឆិម
ប៉័ច-ឆិម៉ៈ ឬ ប៉័ច-ឆិម បា.; សំ. ( គុ. ) (បឝ្ចិម) ដែលជាខាងក្រោយ, ខាងចុង, បំផុត ។ ច្រើនប្រើជាបទសមាស, ដូចជា បច្ឆិមកាល កាល, គ្រា ខាងចុងបំផុត គឺកាលដែលជិតអស់ជីវិត ។ បច្ឆិមជនតា ប្រជុំជន ឬពួកជនដែលកើតជាខាងក្រោយ ។ បច្ឆិមជាតិ កំណើតជាខាងចុងបំផុត គឺកំណើតសត្វដែលបានសម្រេចអរហន្តផលហើយនឹងអស់មានជាតិតទៅទៀត ។ បច្ឆិមទស្សនៈ ការឃើញជាខាងចុងបំផុត គឺឃើញគ្នាឬឃើញអ្វីៗក្នុងវេលាដែលជិតអស់ជីវិត ។ បច្ឆិមពុទ្ធវចនៈ ព្រះពុទ្ធវចនៈជាខាងចុងបំផុត គឺព្រះពុទ្ធភាសិតដែលទ្រង់ត្រាស់ផ្ដាំហើយទ្រង់ចូលបរិនិព្វានទៅ ។ បច្ឆិមភព ភពខាងក្រោយបំផុត (ម. ព. បច្ឆិមជាតិ) ។ បច្ឆិមភវិកសត្ត ឬ--សត្វ សត្វដែលកើតក្នុងភពជាទីបំផុត ឬដែលមានភពជាទីបំផុត គឺសត្វដែលមានបារមីគ្រប់គ្រាន់ នឹងបានសម្រេចអរហន្តផលក្នុងជាតិនេះ ។ បច្ឆិមភាគ ភាគខាងចុង ។ បច្ឆិមភោជន ភោជនក្រោយបំផុត គឺភោជនដែលបរិភោគតែម្ដងប៉ុណ្ណោះ ហើយក៏អស់ជីវិតទៅ; ហៅថា បច្ឆិមាហារ “អាហារចុងក្រោយបំផុត” ក៏បាន ។ បច្ឆិមយាម យាមខាងចុង (ម. ព. យាម ២ ន. ផង) ។ បច្ឆិមវ័យ វ័យខាងចុង (ម. ព. វ័យ ផង) ។ល។