ប័ញ-ចង់ បា.; សំ. ( គុ. ឬ ន. ) (បញ្ច “ប្រាំ” + អង្គ “អវយវៈ” > បញ្ចង្គ; បញ្ចាង្គ) ដែល​មាន​អង្គ​ប្រាំ; អវយវៈ​ប្រាំ : គោរព​ព្រះ​រត្ន​ត្រ័យ​ដោយ​បញ្ចង្គ ។ អង្គ​ប្រាំ​នៃ​ការ​គោរព​នោះ​គឺ លុត​ជង្គង់​ទាំង​ពីរ, ដាក់​ដុំ​ដៃ​ទាំង​២ លើ​ផ្ទៃ​រាប, ឱន​ក្បាល​ចុះ​ដល់​ផ្ទៃ​រាប (រួម​ជា​ប្រាំ) ហៅ​ថា គោរព​ដោយ​បញ្ចង្គ ឬ ដោយ​បញ្ចង្គ​ប្រតិស្ឋ (ប៉័ញ-ច័ង-គៈប្រដឹស) ។ ព. កា. ថា. : ខ្ញុំ​សូម​គោរព​ដោយ​បញ្ចង្គ ឆ្ពោះ​ត្រង់​ព្រះ​ពុទ្ធ​និង​ព្រះ​ធម៌ ព្រះ​សង្ឃ​លោក​មាន​សីល​សង្វរ ខ្ញុំ​មាន​អំណរ​ពន់ពេក​ក្រៃ ។ ប្រើ​ជា បញ្ចង្គ​ប្រតិស្ឋាន (ប៉័ញ-ច័ង-គៈប្រដឹស-ស្ឋាន) ក៏​បាន គង់​មាន​អត្ថន័យ​ដូច​គ្នា​នឹង បញ្ចង្គ​ប្រតិស្ឋ ដែរ គឺ​ការ​តាំង​សេចក្ដី​គោរព​ដោយ​បញ្ចង្គ ។