បរ៉ុម សំ. បា. ( គុ. ) ឧត្តម, ខ្ពង់ខ្ពស់, ប្រសើរ, ល្អ​ប្រពៃ; ក្រៃលែង ។ ពាក្យ​នេះ​គេ​ច្រើន​ប្រើ​ជា​បទ​សមាស​ភ្ជាប់​ជា​ខាង​ដើម​សព្ទ​ឯទៀត (អ. ថ. បរ៉ុម-ម៉ៈ) ដូច​ជា : ព្រះ​បរម​គ្រូ, ព្រះ​បរម​សាស្ដា; បរម​នាថ; បរម​បពិត្រ; ព្រះ​បរម​រាជវាំង; ព្រះ​បរម​រាជ​ឱង្ការ; បរម​លាភ; បរម​សុខ; ព្រះ​បរម​សព ជាដើម ។