បរម
បរ៉ុម សំ. បា. ( គុ. ) ឧត្តម, ខ្ពង់ខ្ពស់, ប្រសើរ, ល្អប្រពៃ; ក្រៃលែង ។ ពាក្យនេះគេច្រើនប្រើជាបទសមាសភ្ជាប់ជាខាងដើមសព្ទឯទៀត (អ. ថ. បរ៉ុម-ម៉ៈ) ដូចជា : ព្រះបរមគ្រូ, ព្រះបរមសាស្ដា; បរមនាថ; បរមបពិត្រ; ព្រះបរមរាជវាំង; ព្រះបរមរាជឱង្ការ; បរមលាភ; បរមសុខ; ព្រះបរមសព ជាដើម ។