ប៉ៈរ៉ៈមេស្វៈរៈ សំ.; បា. ( ន. ) (បរមេឞ្វរ; បរមិស្សរ) អ្នកដែលជាធំក្រៃលែង (ព្រះឥសូរ); ខ្មែរយើង ច្រើនហៅក្លាយជា ព្រះបរមេសូរ ឬ ព្រះបរមីសូរ ។
