បាច់
( ន. ) សំណុំអ្វីៗដែលគេចងរួមគ្នាមិនឲ្យរាត់រាយ : អំពៅ ៥ បាច់, ឧស ១ បាច់ ។ កាស ១ បាច់ កាសចំនួន ១០ ត្រណោត, ក្នុង១ត្រណោតមានកាស ១០ តៀន, ក្នុង ១ តៀនមានកាស ៦០ គឺចំនួន ២ សេន (មើលក្នុងពាក្យ ទៀន ២ ឬ តៀន ន. ទៀតផង) ។ ប្រើតែក្នុងសម័យចាយកាស ។
( និ. ) និបាតសព្ទមានអត្ថន័យថា ត្រូវតែ, ពុំគួរខាន (ជាវេវ, នៃពាក្យ ចាំបាច់ ២ និ.) ជាពាក្យសម្រាប់និយាយប្រកបជាមួយនឹងពាក្យបដិសេធ កុំ, មិន, ពុំ, ឥត : កុំបាច់អី, កុំបាច់ទៅ, មិនបាច់ទេ, មិនបាច់ហៅគេឲ្យមកទេ; ពុំបាច់ឡើយ, ពុំបាច់ឲ្យទៀតឡើយ; ឥតបាច់ទេ, ឥតបាច់និយាយទៀតទេ ។