បុគ្គលាធិដ្ឋាន

បុក-គៈលា ធិត-ឋាន បា.; សំ. ( ន. ) (បុទ្គល + អធិឞ្ឋ​ាន) ពាក្យ​ដែល​មាន​បុគ្គល​ជា​ទីតាំង គឺ​ពាក្យ​ដែល​និយាយ​សំដៅ​បុគ្គល​អ្នក​សម្រេច​អំពើ​ទាំងពួង, ទីទៃ​ពី​ធម្មាធិដ្ឋាន “ពាក្យ​ដែល​មាន​ធម៌​ជា​ទីតាំង គឺ​ពាក្យ​ប្រាប់​អំពើ”, ដូច​ជា អ្នក​ឲ្យ ជា បុគ្គលាធិដ្ឋាន, អំណោយ ជា​ធម្មាធិដ្ឋាន ។