--រ៉ាន សំ. បា. ( គុ. ) (បុរាណ) ចាស់, ដែល​កើត​មាន​មុន, ដែល​មាន​យូរ​ហើយ, ដែល​ធ្លាប់​មាន​ពី​ព្រេង​នាយ : ពាក្យ​បុរាណ, របស់​បុរាណ, ប្រាសាទ​បុរាណ ។ ប្រើ​ជា ន. ក៏​បាន : កាល​ពី​បុរាណ, បុរាណ​ពី​ដើម ។ល។ សព្ទ​នេះ​ច្រើន​ប្រើ​ជា​បទ​សមាស​ភ្ជាប់​នឹង​នាម​សព្ទ​ឯ​ទៀត, ដូច​ជា បុរាណ​កាល (--រ៉ាណៈ--) កាល​ឬ​គ្រា​ពី​ដើម កាល​ពី​ព្រេង​នាយ ។ បុរាណា​ពិធី (--រ៉ាណៈ) បែប, បែប​បទ​ពី​ព្រេង​នាយ ។ បុរាណ​ភណ្ឌ (បុរ៉ាណៈភ័ន) របស់​ចាស់, ទ្រព្យ​ចាស់ ។ បុរាណ​រាជ (--រ៉ាណៈរាច) ស្ដេច​ពី​ព្រេង​នាយ ។ បុរាណ​រាជ្យ (--រ៉ាណៈ រាច) រាជ្យ​ពី​ដើម (ម. ព. រាជ និង រាជ្យ ផង) ។ បុរាណ​វត្ថុ (--រ៉ាណៈ--) វត្ថុ​ចាស់ (ដូច​គ្នា​នឹង បុរាណ​ភណ្ឌ ដែរ) ។ បុរាណ​វាទ (--រ៉ាណៈវាត) ពាក្យ​ព្រេង​នាយ, ពាក្យ​ចាស់ ។ បុរាណ​សម័យ (--រ៉ាណៈសៈម៉ៃ) សម័យ​ពី​ដើម(ដូច​គ្នា​នឹង បុរាណ​កាល) ។ ក្នុង​កាព្យ ​អាច​ប្រើ បូរាណ បាន សម្រួល​តាម​សម្ផស្ស​កាព្យ ។ ម. ព. បូរាណ និង បោរាណ ទៀត​ផង ។