បែង
( កិ. ) ចែក, រំលែក ឬចែករលែក : ក្នុង ១ ភាគបែងជា ៤ ។ បែងភាគ រំលែកជាចំណែក ។ នារាយណ៍បែងភាគ ព្រះនារាយណ៍ដែលបែងសរីរាវយវៈឲ្យកើតជារូបផ្សេងៗ មានបែងភាគមកកើតជាព្រះរាមជាដើម (ពោលតាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍) ។
( កិ. ) បញ្ចេញស៊ុតដាក់លើអ្វីៗ ដែលមានក្លិនអសោចិ៍ (និយាយបានចំពោះតែរុយ) : រុយបែងដំបៅគោ ។