បោះ
( កិ. ) ចាប់គ្រវែងឬចោលដោយដៃផ្ងារ : បោះឧស, បោះអង្គញ់ ។ វាយសំពងឲ្យមុតកប់ ឲ្យលិចចុះ : បោះបង្គោល, បោះស្នឹង, បោះដែកគោល ។ លក់ទំនិញលើកបូកបោះរួបរួមទាំងអស់ ដោយមិនគិតយកចំណេញច្រើន : យកសំពត់ហូល ៣០ ទៅបោះឲ្យហាង ។ ធ្វើឲ្យដិតជាប់ជាស្នាមឬជារូបភាព, ជាក្បាច់រចនា តាមស្នាមចម្លាក់ឬតាមពុម្ព : បោះត្រា, បោះពុម្ពអក្សរ, បោះពុម្ពក្បាច់ ។ បោះតម្រុយ ដោតតម្រុយ ។ បោះទង លូតទងឈោងវារចេញ : ត្រឡាចបោះទង ។ បោះទ័ព លើកទ័ពទៅឈប់ក្នុងទីណាមួយ ។ បោះពាក្យ ឬ បោះសម្ដី បញ្ចេញពាក្យសម្ដីទ្រគោះដូចគេបោះអ្វីៗចោល ។ល។ ព. ទ. បុ. បោះសន្ទូចរំលងភ្នំ រំលងអ្នកធំទៅរកឯអ្នកតូចមុនឬរំលងមុខក្រសួងមិនតាមលំដាប់ពីនេះទៅនោះ ។