បំណុល
( ន. ) ទ្រព្យដែលជំពាក់ព្រោះបុលគេ, ព្រោះខ្ចីគេ : ជំពាក់បំណុលគេ, សងបំណុលគេ (ម. ព. បុល ផង) ។ កូនបំណុល អ្នកជំពាក់បំណុល ។ មេបំណុល ឬ ម្ចាស់បំណុល អ្នកឲ្យគេបុល ។ បំណុលបុល្លិកា (--បុល-ល៉ិកា) បំណុលច្រើនមុខនេះខ្លះនោះខ្លះ (ព. សា.) ។ បំណែបំណុល (ម. ព. បំណែក) ។