( កិ. ) ធ្វើ​ឲ្យ​ផុត : បំផុត​ស្បៀង, បំផុត​ផ្លូវ​សេចក្ដី, បំផុត​ជើង ។

( គុ. ) ដែល​ផុត​ពី​គេ, បង្អស់, ផ្ដាច់, បណ្ដាច់ : ទី​បំផុត, ចុង​បំផុត ។ ខូច​បំផុត ខូច​ផ្ដាច់ ។ តូច​បំផុត តូច​បង្អស់​ជាង​គេ ។ ធំ​បំផុត ធំ​ដាច់​គេ ។ ស្រុក​បំផុត​ដែន ចុង​ស្រុក ។ល។