បះ
( កិ. ) ហើបខ្ពស់ម្ខាងជាងម្ខាងឬងើបហើបឡើង, កម្រើកងើបឡើង : ក្ដារបះចុងម្ខាង, ជាន់ខាងគល់បះខាងចុង; ជាន់ទប់សង្កត់ទាំងពីរខាងទៅ កុំឲ្យវាបះ ។ ផ្អើលជ្រួលជ្រើមធ្វើអំពើអ្វីមួយ ដែលទាស់ខុសនឹងច្បាប់បញ្ញត្តសម្រាប់ប្រទេស ត្រាតែរដ្ឋាភិបាលប្រើការបម្រាប : ពួកថ្លើងឡើងចាងបះជ្រួលច្របល់ ទាល់តែរាស្ត្រប្រជាពួតដៃគ្នាពង្រាបទើបបានស្ងប់ ។ បះបោរ បះរជើបរជោររឹងទទឹងរបែររបោរមិនព្រមប្រតិបត្តិតាមបញ្ញត្តរបស់រាជការ ។ ដួលបះជើង ដួលច្រោងជើងបះឡើងលើ ។ល។