ប្រៈម៉ោទៈ; --ទ្យៈ ប្រម៉ោត សំ.; បា. ( ន. ) (បមោទ) សេចក្ដីរីករាយ, អំណរយ៉ាងទន់ ឬសេចក្ដីពេញចិត្តខ្លាំង (ប្រមោទ្យ ប្រើជា គុ. ក៏បាន : ចិត្តប្រមោទ្យ) ។ វេវ. បាមោជ្ជ ។ ប្រមោទ្យ
