ផ្កា
( ន. ) ចំណែកអវយវៈនៃរុក្ខជាតិ, តិណជាតិជាដើមដែលចេញពីមែក, ពីធាង, ពីក្នុងចន្លោះត្រួយ, ពីសន្លឹក ឬចេញផ្ទាល់ពីដើម សម្រាប់ក្លាយកើតជាផ្លែ ឬមិនកើតជាផ្លែក៏មាន ។ រូបសណ្ឋានជាផ្កានៅផ្ទៃសំពត់ជាដើម : សំពត់ផ្កា, ព្រែផ្កា ។ ព. ប្រ. រដូវរបស់ស្ត្រី : ស្រ្តីមានផ្កា ។ ឈ្មោះបុណ្យមួយយ៉ាងដែលទាយកហែផ្កាទៅបូជាព្រះពុទ្ធរូប ព្រមទាំងទេយ្យទានយកទៅប្រគេនព្រះសង្ឃផង : បុណ្យផ្កា, ហែផ្កា (ធ្វើតាមទំនៀមប្រទេស) ។
( កិ. ) ចេញផ្កា, បញ្ចេញផ្កា, មានផ្កា : ដូងផ្កា, ឈើផ្កា ។ កិ. បែបនេះហៅ នាមកិរិយា ។