( ន. ) ពន្លឺ​ច្រើន​ដួង​ក្រៅ​ពី​ព្រះ​ចន្ទ្រ ដែល​មើល​ទៅ​ឃើញ​ព្រាត​ឯ​អាកាស​ក្នុង​វេលា​យប់។ តារានិករ

  1. ស្នាម​គំនូស, រូប​ភាព, គ្រឿង​សម្គាល់​ដែល​មាន​សណ្ឋាន​លំនាំ​ផ្កាយ : ពិតាន​រំលេច​ផ្កាយ, ពិតាន​រាយ​ផ្កាយ; ពាក់​ស័ក្តិ​ផ្កាយ​មួយ ។ល។
  2. សណ្ឋាន​ពពាល​ត្រង់​ក្បាល លំនាំ​រូប​ផ្កាយ : គោ​ផ្កាយ​ក្បាល ។
  3. ថ្ងៃ, ព្រះអាទិត្យ
  4. ភព

ផ្កាយ​ដុះ​កន្ទុយ ផ្កាយ​ដែល​មាន​ពន្លឺ​ចាំង​ចេញ​វែង​សណ្ឋាន​ដូច​ជា​កន្ទុយ (ផ្កាយ​យ៉ាង​នេះ​យូរ​ៗ​មាន​ម្ដង) ។ ផ្កាយ​ព្រឹក ឈ្មោះ​ផ្កាយ​មួយ​ដួង ដែល​រះ​ពី​ទិស​ខាង​កើត​ក្នុង​វេលា​ទៀប​ព្រឹក​មាន​ពន្លឺ​រុងរឿង​ត្រចះ​ជាង​ផ្កាយ​ទាំងពួង ។ល។