ជើង ដ ( កិ. ) ញ៉ាំង​អ្នក​ដទៃ​ឲ្យ​ដេក, ដាក់​ឲ្យ​ដេក : ផ្ដេក​កូន, ផ្ដេក​សសរ ។ ផ្ដេក​ចិត្ត បង្អោន​បន្ទន់​ចិត្ត​ឲ្យ​ស៊ប់​ទៅ​រក ។ ផ្ដេកផ្ដិត ជាប់​ចិត្ត​ដិត​នៅ​មិន​ងាក​មិន​បែរ : ស្រឡាញ់​ផ្ដេកផ្ដិត ។ ផ្ដេកផ្ដួល ផ្ដេក​ចិត្ត​ផ្ដួល​ខ្លួន ដោយ​ស្រឡាញ់​រាប់អាន​លើស​លុប ។ ផ្ដេក​ស្រូវ ផ្ដេក​គុម្ព​ស្រូវ​ទុំ​ឲ្យ​ដួល​រាប​រគេន ដើម្បី​ឲ្យ​ស្រួល​ច្រូត (ម. ព. ឈើ​ផ្ដេក ផង) ។