ផ្ទាល់
( និ. ) ចំពោះ, តទល់ចំពោះតែមួយនិងមួយ, ចំពោះតែខ្លួនមួយ, ដោយខ្លួនឯង : ឲ្យផ្ទាល់ខ្លួន, ទទួលផ្ទាល់ដៃ, និយាយផ្ទាល់មាត់, ធ្វើការផ្ទាល់ខ្លួន ។ រៀនផ្ទាល់មាត់ ឬ រៀនផ្ទាល់ពីមាត់ រៀនតពីមាត់គ្រូ គឺគ្រូប្រាប់ឲ្យថាតាម ឲ្យរៀនទន្ទេញ ដោយឥតមានគម្ពីរឬក្បួនអ្វីសម្រាប់អានទន្ទេញ : ខ្ញុំចេះអាគមនេះ ដោយរៀនផ្ទាល់មាត់គ្រូ (ម. ព. មុខបាឋ ទៀតផង) ។
( កិ. ) ធ្វើឲ្យទាល់ពាក្យទាល់សម្ដី : និយាយកុហកដូច្នេះ បានជាគេផ្ទាល់ឲ្យ រកហើបមាត់មិនរួច, អញដឹងពុតវាអស់ហើយ ចាំមើលអញផ្ទាល់វាម្ដង ។ ផ្ទញ់ផ្ទាល់ គឺផ្ទញ់ឲ្យទាល់សេចក្ដី ។