( ន. ) ពំនូក​ឬ​ជួរ​ខ្សាច់​ដែល​កើត​មាន​ដោយ​អំណាច​ទឹក​ហូរ​ប្រមូល​ឬ​ក៏​ខ្យល់​បក់​កៀរ​ប្រមូល​មាន​សណ្ឋាន​ជា​ជួរ​វែង​ខ្ពស់​ជាង​ទំនាប​ខ្សាច់​ប្រក្រតី (ព. បុ. ហៅ ត្បូង​ខ្សាច់) ។ ផ្នូក​ខ្សាច់