( កិ. ) បញ្ចេញ​ខ្យល់​តាម​មាត់​ដោយ​បូញ​បបូរ​មាត់​បន្តិច : ផ្លុំ​ភ្លើង ។ ធ្វើ​គ្រឿង​តន្ត្រី​ដែល​មាន​រន្ធ មាន​អណ្តាត​ឬ​ហែប​ឲ្យ​លាន់​សំឡេង​ចេញ​ដោយ​កម្លាំង​មាត់​ប្រឹង​បញ្ចេញ​ខ្យល់ : ផ្លុំ​ប៉ី, ផ្លុំ​ស្រឡៃ, ផ្លុំ​ត្រែ, ផ្លុំ​ស័ង្ខ, ផ្លុំ​ស្លឹក ។