ផ្សែង
( ន. ) ធម្មជាតិមួយប្រភេទ ដែលហុយចេញដោយអំណាចចំហាយ, ដោយអំណាចធាតុក្ដៅ : ផ្សែងហុយទ្រលោម, ផ្សែងភ្លើង, ផ្សែងហុយពីទឹកងងឹតពេញទន្លេ, ផ្សែងហុយចេញពីមាត់ ។ ព. ប្រ. ជជែកបែកផ្សែង ជជែកគ្នាខ្លាំងៗ បែកពីនេះពីនោះដណ្ដើមយកត្រូវតែរាល់ខ្លួន ។ ផ្សែងភ្នែក ព្រឹលភ្នែកឃើញជាផ្សែងដាសមើលអ្វីមិនច្បាស់ ។ ព. ទ. បុ. ថ្ពូតផ្សែងជាដុំ ឬ ថ្ពូតផ្សែងធ្វើជាដុំ មិនមែនសោះ ក្លែងនិយាយបង្កាច់គេឲ្យកើតជាពាក្យជាអង្គសេចក្ដីឡើង (ម. ព. ថ្ពូត និង បាត់ ផង) ព. ប្រ. ច. យប់បង្ហុយផ្សែងថ្ងៃឡើងភ្លឺព្រោង វេលាយប់ត្រិះរិះ, គិតគ្នេរ ដល់វេលាថ្ងៃធ្វើកិច្ចការឬស្ដីនិយាយតាមលំអានតម្រិះនោះ តាមគំនិតនោះ ។ ផ្សែងណាស់ ! ឧ. ហុយផ្សែងខ្លាំងណាស់ ! (ពាក្យត្អូញក្នុងវេលាដែលមានផ្សែងហុយខ្លាំងចូលភ្នែក) ។