ពៈ-- សំ. បា. ( ន. ) (វនេចរ ឬ វនចរ) អ្នកត្រាច់ទៅក្នុងព្រៃ (ព្រានព្រៃ) ។ (ព. កា.) : គ្រានោះពនេចរ មានអំណរពន់ពេកក្រៃ រិះរកឧបាយឆ្នៃ បាញ់ដំរីឲ្យបានងាយ (ឆទ្ទន្តជាតក) ។
