ពន្លក
( ន. ) ដើមខ្ចីដែលទើបនឹងដុះពីគ្រាប់ឬពីមើម : មែកសែដាផ្សាំមានពន្លកហើយ ។
( កិ. ) (ជានាមកិរិយា) កកើតជាពន្លក, បញ្ចេញពន្លក : មែកក្រូចផ្សាំពន្លកច្រូង ។
( គុ. ឬ ន. ) ពាក្យសម្រាប់ហៅមនុស្សដែលជាទីស្រឡាញ់ប្រតិព័ទ្ធស្នេហា ដោយប្រៀបថាខ្ចីល្វក់ ដូចជាពន្លកអ្វីៗ : កែវពន្លក, ពៅពន្លក; មាសពន្លក, ស្ងួនពន្លក (ច្រើនប្រើក្នុងកាព្យ) : ហៃពៅពន្លក ផ្ដាំឲ្យបងមក ម្ដេចនាងតោះតើយ បងបានជាមក ដល់ទីនេះហើយ ពុំទៅណាឡើយ ស៊ូស្លាប់នៅនេះ ។