ស្រី៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
r2.7.3) (រ៉ូបូ បន្ថែម: ja:ស្រី
No edit summary
បន្ទាត់ទី១៖
( ន. ) ពាក្យ​សម្រាប់​ប្រើ​ជា​សាធារណៈ ឃ្លាត​មក​ពី​ពាក្យ​សំស្រ្កឹត​ថា ស្ត្រី គឺ​មនុស្ស​ជាតិ​ដែល​មាន​ភេទ​ទីទៃ​ពី [[ប្រុស]] (បុរិសៈ ឬ បុរស), ទីទៃ​ពី ខ្ទើយ (បណ្ឌក); ត្រូវ​ប្រើ​ឲ្យ​ស្រប​គូ​គ្នា​ថា ស្រី-ប្រុស ឬ ប្រុស-ស្រី; កុំ​ប្រើ​ថា ស្ត្រី-ប្រុស ឬ បុរស-ស្រី ឡើងឡើយ, ត្រូវ​ប្រើ​ថា បុរស​ស្ត្រី ឬ ស្ត្រី-បុរស ទើប​ស្រប​គ្នា : ប្រុស​ស្រី​ជា​ប្តី​ប្រពន្ធ, បុរស​ស្ត្រី​ជា​ស្វាមី​ភរិយា (ប្រើ​ពាក្យ​ស្រប​គ្នា​យ៉ាង​នេះ​ទើប​សម) ។
 
ព. កា. ថា : ស្រី​ប្រុស​ទាំង​ទ្វី ជា​គូ​មាន​ពី- បុរាណ​ព្រេង​នាយ ស្រី​ជា​ប្រពន្ធ ប្រុស​ទោះ​សម្ទាយ បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ ឲ្យ​ឈ្មោះ​ថា​ប្តី ។ ស្ត្រី​និង​បុរស ក្នុង​លោក​ទាំងអស់ ភរិយា​ស្វាមី គឺ​ប្តី​ប្រពន្ធ ហ្នឹង​ឯង​លោក​ស្ដី ជន​ក្នុង​លោកីយ៍ ហៅ​បាន​តាម​ថ្នាក់ ។ ប្តី​ជា​អ្នក​រក ទ្រព្យ​ធន​បាន​មក​ ប្រពន្ធ​ទុក​ដាក់ ចាស់​ទុំ​បុរាណ បាន​ពោល​បញ្ជាក់ ឲ្យ​នាង​ឲ្យ​អ្នក ចង​ចាំ​គ្រប់​ប្រាណ ។ សំណាប​យោង​ដី រី​ឯ​ស្រី​ៗ យោង​ប្រុស​សាមាន្យ ទោះ​មារយាទ​ខ្សោយ- ក៏​ដោយ​បើ​បាន ស្រី​មាន​សន្ដាន​ ខ្ជាប់ខ្ជួន​មួនមាំ ។ តែង​បាន​ចម្រើន ទ្រព្យា​កើត​កើន​ព្រោះ​ស្រី​ថែទាំ ចាត់ចែង​ទុក​ដាក់ ចេះ​លាក់​សន្សំ សង្វាត​ខិតខំ រក្សា​ឲ្យ​គង់ ។ល។ (ម. ព. ស្ត្រី ទៀត​ផង) ។
បន្ទាត់ទី២៤៖
* ឯ​ត្រង់​ច្បាប់​ល្អ តិច​ទេ​យល់​ក្រ កម្រ​ក្រៃលែង ក្រ​ព្រោះ​មិន​ចង់ ប្រុង​អង្គ​ឲ្យ​ស្ដែង ក្រ​ដោយ​ចិត្ត​ល្បែង ចំណង់​តណ្ហា ។
* អំពើ​សុចរិត អធ្យាស្រ័យ​ចិត្ត សម្អាត​ឧស្សាហ៍ ស្មើ​ស្មោះ​ស្លូត​ត្រង់ ផ្គត់ផ្គង់​ក្រឹត្យា ប្រាំបី​នេះ​ណា សុចរិត​ប្រាកដ ។
* ឯ​សុចរិត​ស្រី ផ្គត់ផ្គង់​ស្វាមី លោក​ឲ្យ​អប​អត់ ឱន​អៀន​ចិត្ត​ទន់ ចេះ​គន់​បែប​បទ តាម​តែ​ចិត្ត​ពត់ ម្ដេច​ៗ តាម​បានម្ដេច​ៗតាម​បាន
* មិន​មាន​ប្រកែក មិន​មាន​ជជែក ថា​ធ្វើ​មិន​បាន ទោះ​អៀន​អន់​អត់ សង្កត់​ចិត្ត​ប្រាណ តាម​ចិត្ត​ប្តី​ធ្យាន ម្ដេច​ៗ​មិន​ថា ។
* ច្បាប់​នេះ​គួរ​ស្រី នៅ​នា​លោកីយ៍ ផ្ចង់​ចិត្ត​ឧស្សាហ៍ កាន់​ក្តី​សុចរិត ជា​ក្រឹត្យ​ថ្លៃ​ថ្លា ឲ្យ​ខ្ជាប់​ជាក់​ជា ចរិត​សព្វ​ថ្ងៃ ។