ខ្មែរ

ការបញ្ចេញសំលេង

អក្ខរាវិរុទ្ធ អក្សរ
សទ្ទតា អ័ក-ស
ឡាតាំងយានកម្ម ʼaksɑɑ
IPA (បមាណីយ) គន្លឹះ /ʔaksɑː/


នាម

អក្សរ

  1. អ័ក ឬ អក់-ស សំ.; បា. ( ន. ) (អក្ខរ) អក្ខរៈ ។ អក្សរ​ខម អក្សរ​ខ្មែរ (ហៅ​តាម​សៀម​ដែល​យក​អក្សរ​ខ្មែរ​ទៅ​ប្រើ, លុះ​ចំណេរ​កាល​ត​មក ខ្មែរ​ហៅ​អក្សរ​មូល​ដែល​មាន​សណ្ឋាន​តួ​រាង​ខ្លាំង​ៗ​បន្តិច បែប​ភាព​ខុស​គ្នា​អំពី​អក្សរ​មូល​ធម្មតា​ខ្លះ​ថា អក្សរ​ខម ឬ តួ​ខម, បើ​ចារ​ឬ​សរសេរ​តួ​រាង​បែប​នោះ ប៉ុន្តែ​តូច​ៗ ហៅ​ថា កូន​ខម) ។ អក្សរ​ខ្វៀក អក្សរ​ខ្មែរ​មាន​សណ្ឋាន​តួ​រាង​ជា​ចំហៀង​ៗ​សម្រាប់​សរសេរ​ខ្វៀក​ៗ​រំហ័ស​ការ ។ អក្សរ​គ្រវាត់ ឬ --ក្រវាត់ អក្សរ​ដែល​មាន​ជើង រ គ្រវាត់​ឬ​ក្រវាត់​ព័ទ្ធ​ពី​ក្រៅ គឺ​អក្សរ​ដែល​ផ្សំ​ជាមួយ​នឹង​ជើង រ ឬ​ផ្ញើ​ជើង រ ដូច​ជា ក្រ, គ្រ, ច្រ, ជ្រ ជា​ដើម ។ អក្សរ​ជ្រៀង អក្សរ​ខ្មែរ​មាន​សណ្ឋាន​តួ​រាង​ទ្រេត​ៗ ។ អក្សរ​បំបែក ព្យញ្ជនៈ​ដែល​ផ្សំ​ជា​មួយ​នឹង​ស្រៈ​តាម​លំដាប់, ដូច​ជា ក កា កី កឹ កឺ ។ល។ កុំ កំ កាំ កះ ។ អក្សរ​ប្រកប អក្សរ​ដែល​សរសេរ​ពី​ខាង​ចុង​ពាក្យ ឥត​ចេញ​សំឡេង, ខ្មែរ​ដូច​ជា កក, កង, ចក, ចង ជាដើម; បា. ឬ សំ. ដូច​ជា ហរ៑, អន៑, ករ៑, កម៌ន៑, វិទ៑, វិទ្យុត៑ ជាដើម ។ អក្សរ​ប្រយោគ អក្សរ​ផ្ញើរ​ជើង ឬ​អក្សរ​គ្រវាត់ (ហៅ អក្ខរប្បយោគ ក៏​បាន) ។ អក្សរ​ផ្ញើ​ជើង អក្សរ​ដែល​ផ្សំ​ជាមួយ​នឹង​អក្សរ​ឯ​ទៀត (អក្សរ​ប្រយោគ), ដូច​ជា ក្ង, ក្ន, ខ្ច, ខ្ទ ជាដើម។ អក្សរ​ពុម្ព អក្សរ​ដែល​សិត​ជា​តួ​រាង​សម្រាប់​បោះពុម្ព​ឬ​ស្នាម​អក្សរ​ដែល​បោះ​ពុម្ព​ហើយ ។ អក្សរ​លក្ខណ៍ ឬ --លក្សណ៍ សំបុត្រ​សម្គាល់ ។ អក្សរ​សព្ទ អក្សរ​ល្អិត​ៗ​ដែល​សរសេរ​ដាក់​សព្ទ​ប្រែ​នៅ​ប៉ែក​ខាង​លើ​ក្បែរ​ភាសា​ដទៃ ។ អក្សរ​សាស្រ្ត វិជ្ជា​អក្សរ; ក្បួន​ប្រាប់​វិធី​អក្សរ, ការ​សរសេរ​ត្រឹម​ត្រូវ​ក្នុង​ភាសា​ណា​មួយ; មុខ​ការ​ខាង​និពន្ធ,... ។ អក្សរ​សាសន៍ សំបុត្រ​ឲ្យ​ដំណឹង; សំបុត្រ​សំណួរ ។ល។

អក្សរ (មើល​ក្នុង​ពាក្យ អប្សរ) ។

  1. ភូមិនៃសង្កាត់ត្រពាំងក្រសាំង