ឱវាទ
(អោវ៉ាត) (បា.; សំ.) (ន.) (អវ > ឱ; អវវាទ) ដំបូន្មាន, អនុសាសន៍ : ឲ្យឱវាទ, ស្ដាប់ឱវាទ, ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. អោវ៉ាទៈ, ដូចជា ឱវាទការកៈ ឬឱវាទការី : អ្នកធ្វើតាមឱវាទ (បើស្ត្រីជា ឱវាទការិកា ឬឱវាទការិណី) ។
ឱវាទទាន (--វ៉ាត-ទាន) : ការឲ្យឱវាទ ។
ឱវាទទាយក (--យក់) : អ្នកឲ្យឱវាទ (បើស្ត្រីជា ឱវាទទាយិកា) ។
ឱវាទប្បដិគ្គាហក (--ទ័ប-ប៉ៈ ដិក-គាហៈកៈ ឬ—ហក់) : អ្នកទទួលឱវាទ, អ្នកកាន់តាមឱវាទ (បើស្ត្រីជា ឱវាទប្បដិគ្គាហិកា) ។
ឱវាទប្បាតិមោក្ខ ឬ ឱវាទបាតិមោក្ខ (ព. ពុ.) បាតិមោក្ខជាឱវាទគឺបាលីបីគាថាកន្លះដែលព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធទ្រង់ប្រទានឱវាទប្រកាសពុទ្ធសាសនាដោយសង្ខេប : ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់សម្តែងឱវាទប្បាតិមោក្ខ ជាដំបូងបង្អស់ក្នុងខាងដើមនៃបឋមពោធិកាល (ម. ព. មាឃបូជា ផង) ។
ឱវាទានុសាសន៍ ឬ ឱវាទានុសាសនី : ការទូន្មានប្រៀនប្រដៅរឿយៗ ។ល។
ពុទ្ធោវាទ : ឱវាទព្រះពុទ្ធ ។
សុន្ទរោវាទ : ឱវាទល្អ ។
សុភាសិតោវាទ : ឱវាទជាសុភាសិត ។
អាចរិយោវាទ : ឱវាទអាចារ្យ ។ល។