ពូក
( ន. ) សេនាសនភណ្ឌដែលដេរញាត់គ, សំឡីឬកំណាត់អ្វីៗដែលទន់សម្រាប់ប្រើរងដំណេកឬរងបង្គុយ : ពូកគ, ពូកចំបើង, ពូកកំណាត់សំពត់; ពូកសម្រាប់គ្រែ, ពូកសម្រាប់គ្រែធម្មាសន៍, ពូករថ; មានពុទ្ធប្បញ្ញត្តិហាមមិនឲ្យភិក្ខុសាមណេរ និងឧបាសកឧបាសិកាអ្នករក្សាឧបោសថសីល ប្រើពូកញាត់គ ឬញាត់សំឡី, មានពុទ្ធានុញ្ញាតឲ្យប្រើពូកញាត់ស្មៅទន់ៗនិងចំបើង, ជក់ដូងជាដើមបាន ។ល។
( ន. ) ឈ្មោះសត្វចាបមួយពួក មាត្រទ្រើសជាងចាបបំណែកល្ងជាសត្វស្មូរជនខាងការចុះស៊ីគ្រាប់ស្រូវក្នុងស្រែ : ចាបពូក រឺ ចាបទោង។ ឈ្មោះបទភ្លេងបុរាណខ្មែរមួយមេ មានទំនុកច្រៀងចេញផ្ដើមថា ចាបពូក ជាដរាប : ឱចាបពូកអើយ ... កុំស៊ីស្រូវអញ ... ស្រូវគេវាឆ្ងាញ់ ... ស្រូវអញវាល្វីង ... (ហៅថា បទចាបពូក ឬ ទំនុកចាបពូក) ។