ពូកែ
( គុ. ) ប៉ិន, ដែលមានកម្លាំងច្រើន, មានអំណាចច្រើន, មានចំណេះស្រួចស្រាល់ : មនុស្សពូកែ, គោពូកែ; សម្ដីពូកែ ឬ ពូកែសម្ដី ។ ដែលសមប្រកបឆុតឆាប់, ដែលប៉ិនមើលជំងឺ : ថ្នាំពូកែ, ពេទ្យពូកែ ។ ហៃ : ពូកែស្ដីឲ្យគេ, ពូកែតែខាងដេក, ពូកែតែខាងស៊ី; ពូកែរៀន ឬ រៀនពូកែ ។ល។