ពោធិ
សំ. បា. ( ន. ) ការត្រាស់ដឹងលោកកុត្តរធម៌, ប្រាជ្ញាដែលព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធទ្រង់បានត្រាស់ ។ ឈើណាមួយដែលព្រះមហាសត្វទ្រង់គង់អាស្រ័យក្នុងម្លប់ ក៏បានត្រាស់ជាព្រះពុទ្ធ ។ ច្រើនប្រើរួមជាបទសមាស ភ្ជាប់ពីខាងដើមនៃនាមនាមឯទៀតដែលគួរផ្សំជាមួយ, ដូចជា ពោធិកាល, ពោធិញាណ ពោធិទ្រុម, ពោធិព្រឹក្ស, ពោធិបក្ខិយធម៌, ពោធិសត្វ, ពោធិសម័យ ជាដើម (ម. ព. ទាំងនោះ) ។