- ស. ( ន. ) (ពះន្យើត អ. ថ. ផៈនៀត “លប់សម្រាប់ទាក់បក្សីដែលដេញធ្នាក់; ក្រោលដំរី”) ខ្មែរប្រើពាក្យចំពោះតែក្រោលដាក់ដំរី : ដំរីមួយព្នៀត គឺដំរីមួយក្រោល (ប្រើដាក់ដំរីយ៉ាងច្រើនត្រឹមតែ ៨ ប៉ុណ្ណោះ) ។
- ព. បុ. ( ន. ) ទីទួលទាប ឬទីដីដែលជាទួលទាប នៅជាប់ពីមាត់បឹងរាក់ប៉ាចរហាចទៅឬនៅជាប់ពីមាត់បឹងស្រែ នៅមានព្រៃរបោះៗ ជួនកាលកជាភូមិលំនៅឬគេកសាងជាវត្តព្រះភិក្ខុសង្ឃលើដីជាទួលនោះ គេហៅថា ភូមិព្នៀត, វត្តព្នៀត តាមឈ្មោះដើម ។
- អតីតឃុំនៃស្រុកសិរីសោភ័ណ
- សង្កាត់នៃក្រុងសិរីសោភ័ណ
- ភូមិនៃសង្កាត់ព្នៀត
- អតីតភូមិនៃឃុំព្នៀត
- ភូមិនៃឃុំផ្សារ
- ភូមិនៃសង្កាត់ស្ទឹងមានជ័យ
- ភូមិនៃឃុំស្វាយជ្រំ
- ភូមិនៃឃុំកំពង់សឹង
- ភូមិនៃឃុំជីក្រែង
- អតីតភូមិនៃឃុំសំរោង
- ភូមិនៃសង្កាត់សំរោង
