ភ័ន-ឌៈនៈ សំ. បា. ( ន. ) (ភណ្ឌន) ជម្លោះ ។ ភណ្ឌន​ការណ៍ ឬ ភណ្ឌន​ហេតុ ដំណើរ​ឈ្លោះ​ប្រកែក​ឬ​ហេតុ​ដែល​នាំ​បណ្ដាល​ឲ្យ​កើត​ជា​ជម្លោះ, អ្នក​ដែល​ហៃ​នាំ​ឈ្លោះ; បើ​ស្រ្តី​ជា ភណ្ឌន​ការិនី ។