ភៈទ័ន បា. ( គុ. ឬ ន. ) (ភទន្ត) ដែល​ចម្រើន​ដោយ​សីលាទិ​គុណ; លោក​អ្នក​ចម្រើន; សម្រាប់​ប្រើ​ក្នុង​សំបុត្រ​ស្នាម ហៅ​បព្វជិត​ដោយ​សេចក្ដី​គោរព : ភទន្តៈ ពុទ្ធ​រក្ខិត, ភទន្តៈ ធម្ម​បាល, ភទន្តៈ ចន្ទ, ភទន្តៈ នន្ទ, ភទន្តៈ សោម ។ ភទន្តៈ