ភៈមៈរី បា.; សំ. ( ន. ) (ភ្រមរី) មេកន្លង់, មេឃ្មុំ គឺកន្លង់ ឬឃ្មុំញី; ហៅក្លាយជា ភូមរី ក៏មាន (ព. ទេ. ឬ ព. កា.) ភមរភមរី ហើរពាសពេញទី សួនច្បារក្បែរឋាន ប្រាសាទបវរ ត្រឹបកេសរស៊ាន ក្សត្រាទ្រង់មាន ព្រះទ័យក្សេមក្សាន្ត ។