ភៈយ័ន-តៈរ៉ាយ បា. ( ន. ) (< ភយ + អន្តរាយ) អន្តរាយដែលគួរខ្លាច, អន្តរាយយ៉ាងសម្បើម : កើតមានភយន្តរាយ ។ (ព. កា.) : ភយន្តរាយ អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយ លោកពោលប្រាប់ថា កើតមានព្រោះកម្ម អំពើពាលា បណ្ដាលឲ្យជា ក្ដីទុក្ខលំបាក
