ភយូប៉ៈស័ក បា.; សំ. ( ន. ) (ភយ + ឧបសគ្គ; --+ ឧបសគ៌ ) ឧបសគ្គ​ដែល​គួរ​ខ្លាច, សេចក្ដី​ទើសទាក់​យ៉ាង​សម្បើម : មាន​ភយូបស័គ្គ ។ (ព. កា.) :ភយូបស័គ្គ កើត​មាន​តាម​ថ្នាក់ កម្ម​កាច​ចេញ​មុខ ចេញ​ផ្ដល់​ឲ្យ​ផល ជូរ​ចត់​ជា​ទុក្ខ អ្នក​ចង់​បាន​សុខ គួរ​កុំ​ប្រមាទ ។(ម. ព. ឧបសគ្គ ទៀត​ផង) ។ --ស័គ្គ