ភៈ-- បា.; សំ. ( ន. ) (ភាយ៌ា) ស្រ្តី​ដែល​ស្វាមី​ត្រូវ​ចិញ្ចឹម (ប្រពន្ធ) : ស្វាមី​ភរិយា, បុត្រ​ភិរិយា (ព. កា.) : ខ្លែង​ហើរ​ដ្បិត​ខ្យល់ នាយ​ថ្កើង​ដ្បិត​ពល រក្សា​ឲ្យ​សុខ ទ្រព្យ​គង់​ដ្បិត​ស្រី ចេះ​សំចៃ​ទុក ផ្ទះ​ធំ​ស្រណុក ដ្បិត​ភរិយា​ជា ។ (សាស្ត្រា​ច្បាប់ រាជ​នេតិ ជា​ព្រះ​និពន្ធ​នៃ​ព្រះ​រាជ​សម្ភារ) ។ ម. ព. ប្ដី និង ប្រពន្ធ ទៀត​ផង ។