--នៃ បា.; សំ. (ភាគិនេយ) កូនប្រុសរបស់បងស្រីឬរបស់ប្អូនស្រី (ក្មួយប្រុស); ខ្មែរប្រើជារាជសព្ទ : ព្រះភាគិនេយ្យ ។ កនិដ្ឋភាគិនេយ្យ កូនប្រុសរបស់ប្អូនស្រី; ជេដ្ឋភាគិនេយ្យ កូនប្រុសរបស់បងស្រី (ម. ព. ភគិនី ផង) ។
