ភូតៈ-- សំ. បា. ( ន. ) កាល​ដែល​មាន​រួច​ទៅ​ហើយ គឺ​កាល​ឬ​វេលា​ដែល​កន្លង​ហួស​ទៅ​ហើយ (អតីត​កាល) ។ កាល​ឬ​វេលា​ដែល​គួរ​ធ្វើ​កិច្ចការ​មាន​សួរ​បញ្ជាក់​សេចក្ដី​ជាដើម ក្នុង​ទី​ចំពោះ​មុខ (កាល​ពិត) គឺ​ពេល​ដែល​ត្រូវ​សួរ​ត្រូវ​ឆ្លើយ​ចំពោះ​មុខ​តាម​ការណ៍​ពិត (វេវ. សច្ច​កាល) : ពេល​នេះ​ជា​សច្ច​កាល ជា​ភូត​កាល​របស់​អ្នក, អ្នក​ត្រូវ​និយាយ​តាម​ការណ៍​ពិត​កុំ​លាក់​ឡើយ ។