ភូម
សំ. បា. ( ន. ) ទេវតាដែលឋិតនៅផ្ទាល់លើផែនដី ។ ខ្មែរហៅទេវតាឬបិសាចដែលអាស្រ័យនៅទីស្រែចម្ការថា ព្រះភូម ។ សែនព្រះភូម សែនបូជាព្រះភូមក្នុងវេលាដែលរាស់ស្រែនឹងស្ទូង (ចំពោះតែស្រែណាមួយដែលគេធ្លាប់ធ្វើរាល់ឆ្នាំ តាមជំនឿម្ចាស់ស្រែ) ។