( ន. ) ស្លឹក​កំពូល​ទ្រាំង​ដែល​ដាក់​គ្រប​ប្រជល់​មុខ​ប្រក់​លើ​គ្នា​ដេរ​ខ្ទាស់​ជា​បន្ទះ; ទោះបី​ត្បាញ​ជា​ការុង​ឬ​សម្ពៀត​ជាដើម​ក៏​ហៅ ភ្ជល់ បាន​ដែរ : ការុង​ភ្ជល់, សំម្ពៀត​ភ្ជល់ (មើល​ក្នុង​ពាក្យ ទាំង ២. ទៀត​ផង) ។