( ន. ) ឈ្មោះ​ក្បាច់​រចនា​ដែល​គូរ​ឬ​ឆ្លាក់​ប្រទាក់​ពាក់​ព័ន្ធ​គ្នា; ភ្ញី​ក្លាយ ក្បាច់​ភ្ញី​ដែល​លាយ​ច្រើន​បែប​ចម្រុះ​គ្នា; ភ្ញី​ទេស ក្បាច់​ភ្ញី​ដែល​ធ្វើ​ជា​រូប​ដើម, ទង, ស្លឹក, ផ្កា, ផ្លែ, ភ្ញី​ភ្លើង ច្បាច់​ភ្ញី​ដែល​ប្រទាក់​លើ​គ្នា​ឈរ​ច្រូង​មាន​សណ្ឋាន​ស្រដៀង​នឹង​អណ្ដាត​ភ្លើង; ភ្ញី​វល្លិ ក្បាច់​ភ្ញី​ដែល​មាន​សណ្ឋាន​ជា​វល្លិ​វារ​ប្រទាក់​គ្នា ។ ភ្ញី​ផ្កា ឬ ផ្កា​ភ្ញី ផ្កា​កម្រង​និង​ផ្កា​រាយ​ផ្សេង​ៗ, ច្រើន​និយាយ​ថា ទៀន​ធូប​ភ្ញី​ផ្កា (គ្រឿង​បូជា) ។